Gölgede kalan şiirlerim var benim.
Turna semahında, turnalar kadar yüce.
Dağ başlarının yalnızlığı savrulur,
Enerjisi bitmiş bir gün gibi bedenimde.
Yalnızlıklarım var benim çığlık çığlığa,
Tepebaşlarının sahipligi gibi rüzgarlı,
Yontulası davranışlarım gibi kararlı,
Metropollere savrulur, fikrim efkarlı.
Beyin yakan sorularım var benim.
Asi ve dingin, yerin geldiğinde ıssız.
Deryalar kadar derin, sığ ve dipsiz.
Yılların örselenmişliği, yorgunluğu belki,
Ama yinede dimdik, mağrur diyemem ki!
İlmek ilmek işlenen keşkelerim var benim,
Gölgede kalmış şiirlerim gibi yapayalnız,
Bir yetim gibi sessiz, sedasız ve ürkek.
Tutsan elinden fırlayacak yerinden,
Haykıracak görünmez hakkı hakikati bir tek.
Başı, dağları delen keskin gururlarım var benim.
Gözleri, yorgun, bedeni ve alev alev tutuşan,
Dizelerimde dizilişi bir tespih tanesi kadar kusursuz.
Çölde kalan bir bedevi kadar bağnaz aç ve susuz.
Eriyecek, eritecek ve yolunu bulacak gururlarım benim.
