Söz

Gece
Islık rüzgarım geldi
Kapımı çaldı gecenin yarısında,
Esmeden önce,
İlk bana gelmiş!
Öyle söyledi şımarttı beni.
Biliyor nasıl beklediğimi!
Mahsun bir yüzle,
Benimle dertleşti.
Bir sen anlıyorsun beni,
Ürküyor insanların çoğu,
Seven yok beni dedi!
Nasıl sevilmezsin ki sen!
Ben seviyorum seni.
Hem de öyle kocaman ki,
Bütün insanlarınkini toplasan,
Etmez yine de benimki.
Sevince,
Böyle severim ben sevdiğimi!
Dedim.
Yapraklar için gelmiş,
Dökülmeyenleri,
O dökecekmiş.
Birazcık daha kalmalarını dallarda,
İstese de içim,
Bana laf düşmez.
Islığa karışılmaz.
Olumsuz bir şey söyleyip,
Kalbi kırılmaz!
Doğanın elemanı o
Sürdürecek hükmünü.
Yapacak üstüne düşeni.
Görevini!
Biliyor nasıl sevdiğimi,
Her daim özlediğimi.
Geldi uykumun arasında
Tıkladı kapıma
Rüya sandım önce.
Anlayınca geldiğini.
Balkona geçtim hemence.
Dinledim sesini.
Yağmur da bastırdı,
Şimşekler birbiri ardına çaktı,
Bir tufan bir hengame,
Hayhaşam oldu her yerde.
Ama ıslığım şahane!
Şahanemi koydum kulağıma.
Kalsın öyle kulağımda!
Giderken el etti gülümsedi.
İlkbaharda tekrar buluşmaya,
SÖZ verdi!