Havamız serinledi birazcık,
Kurbanım gözü yaşlı olurmuş,
Doğru mu?
Kahvemi içtim biraz önce.
Oturuyorum şimdi penceremde.
Birkaç dakikam var.
Sana, bana, güne!
Sonra işler beni bekler.
Birazı günlük,
Birazı göç işleri.
Bugün belki yarın,
Nasipse göç var.
Her şey nasiple,
Nasipte öte yol yok demiş atalar...
Söylediklerinin içinde,
En doğru olan da bu işte.
Nasip olsun diye,
Nelere nelere duacıyım.
Söyleyemem uğuru kaçar derler,
Derlere inanmalı mı?
İnanırım ben.
Saf mıyım acep?
Öyleyim elbet!
Kanıtladım çoktan kendime kendim!..
Haziran gibiyim ben de,
O beni anlar, ben onu.
Sırdaş olsak bile onunla,
Bilmeyiz de, sormayız da,
Ne diye.
Bilinmezlikte dost olduk.
Neyse kalsın bunlar burada.
Evi temiz bırakayım ki,
Arkamdan iyi ansın beni.
Kirli kirli bıraktı beni böyle
demesin!
Rahatsız olmasın.
Temiz temiz,
Beklesin bizi.
Sadece ins konuşur derler,
Bununla da övünürler,
Yanılırlar elbet.
Her şey konuşur!
Titreşir durur.
Konuşmak ne ki?
Titreşim elbette.
Bilsek de bunu biz
Anlamaz, görmeyiz.
Egoluyuz ya,
Bir şeyler bulup şişereceğiz illa.
Şişiriyoruz bulup bulup yalanları,
İnanıyoruz kendi yalanlarımıza da.
Temizle pisin titreşimi,
Değişmez mi?!
Ya Yunusun ritizlendiği
Eğri odunla, doğru olanın
Titreşimine ne demeli?!..
Canım özledim seni!
Bunca söz bunun içindi.
Dolandı durdu laf.
Zamandan aridir özlem.
Özgürdür alabildiğine
Katlana katlana büyüse de
Özlemim varsa,
Şüküre de nedenim var derim.
Şükrederim!
