Bu yazı "24 Kasım Öğretmenler Günü"ne ithafen, öğretmenlik mesleği ve öğretmenlerin dava ve misyonunu anlatmak için kaleme alınmıştır.
Evet bizler birer öğretmeniz…
Biz, insana bilmediğini ve yazmayı öğreten (Alak, 4-5) kainat öğretmeninin insanoğluna, Rab (öğreten) sıfatıyla ruhundan üfleyerek (Secde, 9) vermiş olduğu emanete [akıl (Ahzap,72)] yön veren rehberleriz. Oku emrini alarak (Alak,1) insanlığa muallim kılınan Peygamberimiz Hz Muhammed ile meslektaş; öğrettiği her bir harfe kırk yıl hatırlanan, ilim şehrinin kapısı Ali ile yoldaşız biz.
Güvercin ürkekliğinde her bir çocuğun gördüğü ilk masum tebessüm; soğuktan ayazlanmış titreyen minik ellerin sevgiyle tuttuğu sıcak elleriz biz.
Işığa teveccüh eden her bir fidanın etrafında, kalemiyle sema eden Mevlana’yız biz. Girip seyran eylediğimiz tüm çocuk gönüllerde, kalplere can katan Yunuslarız biz.
Biz, vatanı ebedi kılan Sultan Alparslan’ın, tarihten gelen nefesi; toprağı deniz kılan Cihan Fatihi Mehmet’in kulağına, fethi fısıldayan Akşemseddin’iz.
Fikri hür, vicdanları özgür bırakan Cumhuriyet meşalesinin, ateşiyiz biz. Bizlere, gelecek nesilleri ve Türkiye’yi emanet eden, tek Başöğretmenimiz Mustafa Kemal Atatürk’ün izindeyiz biz.
Asım’ın nesline "Korkma" diye seslenen, bayrağımızın şairi Mehmet Akif’iz biz. Her birimiz birer Necip Fazıl, birer Nazım Hikmet, birer Nihal Atsız’ız. Vatanımda yetişen her bir değerin toprağa düşmüş çekirdeğiyiz biz. Bizler zihinlerdeki aydınlanmanın faili, tüm uygarlıkların ışığıyız.
Bizler birer öğretmeniz. Öğretmen sıfatımızın önüne getirilecek her bir unvandan münezzeh, makamlardan beriyiz biz.
Kısaca biz, sadece bir öğretmeniz.
